राजेंद्र गुरव, यमाई औंध

 जीवनातील सायंकाळी निष्पर्ण मी उभा पसरली तिन्हींसांज निरसली  आभा ॥ वाहत्या वाऱ्यात हात धूवून, पिवून फुगून काही पळाले काळाला भिवून l  काही उडाले क्षणभर सळसळ अखेरच्या श्वासाची ते स्मृतीक्षण... अहाहा Ss खूण माझ्या वैभवाची | काही क्षणांत लोटांगले भूवरी काही गिरमिटले गेले मातीत मिसळून ॥ वसंताची रया गेली शिशिरपंथी केली जीवनछाया गेले कवी छंदी ॥ आता कोकीळ यावी टाकत आहे दाणे आळवीत मनी आहे भूतकाळाचे गाणे

 प्रेम बाकी प्रेम असतं तुमचं आमचं सेम नसतं ! जीवनी अनुभवाची विविधता वागणं त्याच प्रतिबिंब असतं ! कुणाला कुठली गरज कुणाला कुठली उबळ कुणाला कसले खूळ प्रत्येकाचा जगणं अंदाज असतं तुमचं आमचं  कधी सेम का असतं ? कुणाचा केवढा वकूब ? कुणाच्या मनी चूक कुणाचे सारे काही ठीक ज्याचं त्याचं एक गणित असतं तुमचं आमचं प्रेम असतं पण कधी सेम का असतं ?

  झोप आली जीवाची  पण डोळा मोबाईल  पेंग  आपटला काचेवरी  परी जीव आत कोंडलेला ओपन विंडोच वाटती ज्ञानाचा सागर  जणू छोट्या पडदी घागर मे सागर ॥  युट्युब, फेसबुक आणि  व्हाट्सअप नाना सुविधा  सगळ्याच विंडो ओपन   आस्वाद आधा आधा ॥               यमाई औंध,राजेंद्र गुरव           ९५६११५४१४०

 साध्या सरळ आयुष्यात  येती अवचित वळणे  कधी त्यांचे छळणे  कधी नव्याने मिळणे  वळणाचे असेच  चुकवूनी दृष्टीला वळणे  मग मनाचे खवळणे  कधी हृदयाचे ढवळणे  वळणा वळणावरती अनुभवओळख घडणे  कधी मिळमिळीत  कधी झणझणीत उरणे कधी वळणाचा आगाऊपणा मेंदूची शीर उठणे कधी क्षणांचा वांझपणा मागे भले शून्य उरणे  नव्या परिस्थितीतही जावे  मनाने स्तब्ध सामोरे  कधी गळाभेट ही ...  अभ्यासावे सारे कंगोरे  नवीकल्पना वेचीत जावे  भरावे अनुभवाचे गाठोडे  मागच्याच शहाणपण देण्या?  अनुभवांती उरावे ॥